Οι δυνατοί πονοκέφαλοι, οι ημικρανίες ταλαιπωρούν έναν στους δέκα Έλληνες και μάλιστα ανθρώπους νεαρής και μέσης ηλικίας και κυρίως γυναίκες. Ένα από τα γνωρίσματα της ημικρανίας είναι οι κρίσεις δυνατού πονοκεφάλου που οδηγούν σε μειωμένη απόδοση ή και σε αδυναμία εκπλήρωσης των καθημερινών δραστηριοτήτων στην εργασία ή στην οικογένεια. Η ημικρανία είναι μια χρόνια διαταραχή που χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενες μέτριες έως έντονες κεφαλαλγίες, συχνά σε συνδυασμό με μια σειρά από συμπτώματα του αυτόνομου νευρικού συστήματος. Πολλοί πιστεύουν ότι ημικρανία σημαίνει «πονοκέφαλος στο μισό κεφάλι», αυτό δεν είναι πάντα απαραίτητο. Στους περισσότερους ανθρώπους ο πόνος στην ημικρανία εντοπίζεται όντως στο μισό του κεφαλιού: συχνά στην περιοχή πίσω από το ένα μάτι και τον κρόταφο, αλλά ίσως και σε άλλα σημεία, όπως στην κορυφή του κεφαλιού, στο πίσω μέρος του κεφαλιού ή και στον αυχένα. Ωστόσο, δεν είναι καθόλου σπάνιο ο πόνος στην ημικρανία να υφίσταται σε ολόκληρο το κεφάλι.
Ο πόνος στην ημικρανία είναι συνήθως πόνος ιδιαίτερα δυνατός, που μπορεί να μοιάζει «ρυθμικός», σαν να ακολουθεί τους σφυγμούς ή και πιεστικός. Συνοδεύεται από μία σειρά άλλων συμπτωμάτων, όπως το ότι ο πάσχων από ημικρανία δεν μπορεί να ανεχθεί το φως, τους έντονους ήχους, τις μυρωδιές και επίσης ότι μπορεί να έχει τάση για εμετό ή και να κάνει εμετούς.
Οι ημικρανίες πιστεύεται ότι οφείλονται σε ένα μίγμα περιβαλλοντικών και γενετικών παραγόντων. Περίπου τα δύο τρίτα των περιπτώσεων αποτελούν κληρονομικές παθήσεις. Οι διακυμάνσεις στα επίπεδα ορμονών μπορεί επίσης να παίζουν κάποιο ρόλο: οι ημικρανίες επηρεάζουν ελαφρώς περισσότερο τα αγόρια απ’ ότι τα κορίτσια πριν από την εφηβεία, αλλά περίπου δύο έως τρεις φορές περισσότερο τις γυναίκες απ’ ότι τους άνδρες.
Η διάγνωση της ημικρανίας γίνεται στις περισσότερες περιπτώσεις από τον νευρολόγο με βάση το ιστορικό και την κλινική εξέταση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί να γίνουν κάποιες εξετάσεις, αιματολογικές ή και απεικονιστικές, όπως η αξονική τομογραφία εγκεφάλου ή αυχένα.
Η φαρμακευτική θεραπεία στην ημικρανία περιλαμβάνει τη θεραπεία των κρίσεων και -ενδεχομένως- ειδική προφυλακτική αγωγή. Η θεραπεία των κρίσεων περιλαμβάνει αναλγητικά/αντιφλεγμονώδη και προτείνεται, μεταξύ άλλων, ως θεραπεία πρώτης επιλογής στις κατευθυντήριες οδηγίες της Ελληνικής Εταιρείας Κεφαλαλγίας.
Τα απλά αναλγητικά περιλαμβάνουν την ιβουπροφαίνη και την ακεταμινοφαίνη για τον πονοκέφαλο. Χρήσιμο είναι ένα αντιεμετικό για τη ναυτία, ενώ ειδικά φάρμακα, όπως τριπτάνες ή εργοταμίνες, μπορούν να χρησιμοποιηθούν από εκείνους στους οποίους τα απλά αναλγητικά δεν είναι αποτελεσματικά.
Παράλληλα, η μείωση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα αποτελεί συνηθισμένο εκλυτικό παράγοντα ημικρανίας, επειδή προκαλεί αύξηση της πίεσης. Επίσης, η πολλή καφεΐνη μπορεί να προκαλέσει συστολή των αιμοφόρων αγγείων γύρω από τον εγκέφαλο, γεγονός που μπορεί να δώσει το έναυσμα για μια ημικρανική κρίση. Περισσότερα από 300 mg καφεϊνης την ημέρα (αντιστοιχούν σε πέντε φλιτζάνια στιγμιαίο καφέ) μπορεί να προκαλέσουν πρόβλημα. Αλλά και η αφυδάτωση είναι συνηθισμένος εκλυτικός παράγοντας ημικρανίας. Οι ιστοί που περιβάλλουν τον εγκέφαλο αποτελούνται κυρίως από νερό και, όταν χάνουν νερό, συρρικνώνονται, με συνέπεια ερεθισμό και πόνο. Να πίνετε καθημερινά ένα έως δύο λίτρα νερό.
Τέλος, η γιόγκα θεωρείται «φάρμακο» εναντίον του στρες, ενώ καταπραΰνει διάφορα ενοχλήματα και πονάκια παντού στο σώμα. Ορισμένες στάσεις της, εξάλλου, καταπραΰνουν την δυσκαμψία στον αυχένα και στους ώμους.
